Centrum Kultury w Żyrardowie, którego historia sięga początku XX wieku, to miejsce niezwykłe. Uwagę przykuwa już sama oryginalna bryła obiektu, wyróżniająca się na tle ceglanych zabudowań żyrardowskiej starówki. Budowa domu kultury w osadzie fabrycznej była ważnym elementem wizji nowoczesnego osiedla przemysłowego, której hołdowała rodzina Dittrichów, długoletnich właścicieli żyrardowskiej fabryki. Z założenia obiekt służyć miał rozwojowi życia kulturalnego robotników. Wkrótce po uroczystym otwarciu, 26 stycznia 1913 roku, przylgnęła do niego nazwa „Ludowiec” lub bardziej oficjalnie – „Dom Ludowy”. Duża sala widowiskowa i rozbudowana scena pozwalały organizować spektakle teatralne, przedstawienia teatru muzycznego, koncerty, okolicznościowe zabawy, ale też spotkania o polityczno-społecznym charakterze. Gości „Ludowca” byli m.in. premierzy RP – Jędrzej Moraczewski i Ignacy Daszyński.
Współczesne Centrum Kultury w Żyrardowie, mając do dyspozycji m.in. salę widowiskowo-kinową na ponad 300 miejsc oraz kameralną salę teatralną na około 100 miejsc, jest godnym spadkobiercą barwnej historii „Ludowca”, a zarazem kontynuatorem misji, jaką przed ponad stu laty, temu wyjątkowego obiektowi, powierzył Karol Dittrich jr. Mijają dekady, a budynek wciąż jest najważniejszym ośrodkiem kulturalnym w mieście, kształtując artystyczne upodobania kolejnych pokoleń żyrardowian. To tu swoją karierę sceniczną rozpoczynał m.in. Andrzej Rosiewicz. To tu także, podczas ostatniego koncertu, z publicznością żegnała się legendarna grupa Budka Suflera.
Poniższe zdjęcia pochodzą ze zbiorów Muzeum Mazowsza Zachodniego w Żyrardowie.
Dom Ludowy 1910-1912
Budowa Domu Ludowego 1910-1912
Dom Ludowy, 1914
Karol Dittrich Junior, ok. 1880
Koncert na Otwarcie Domu Ludowego, 1913